به نام او که عهدش وفاست....
سلام
گله نکنید که چرا آپ نمیکنی، اینجا با نوشتن برای ستاره ای رونق داشت که دیگه اون ستاره نیست
و دیدن شیطون ترین فرشته ی خدا قلبم رو به درد میاره....
گله از قالب نکنید که هیچ کدوم به دلم نمیشینه! جز اون قالب ماه که گفتید غمگینه و ما گفتیم چشم...
تصمیم گرفتم یه آپ بی بهونه داشته باشم....!
و به بهانه ی بی بهانه بودن تشکر کنم از دوست داشتنی هایم....
خوبایی که همیشه با محبت هاشون من و شیطون ترین فرشته ی خدا و آمار وبلاگ رو شرمنده میکنن...
منی که برای جبران هیچ وقت نیومدم... میدونم شاید گله کنید اما برای خودم مهمه که هر وقت اومدم نه برای جبران بود نه برای اینکه با جوابی برگردید و ....! وقتی اومدم دل تنگتون بودم... و وقتی نیومدم دلیل بر تنگ نبودن دل نبود...
میتونم نظرات و محبت هاتون رو همین جا جواب بدم که هم به نفع خودم باشه! هم جای گله برای شما نذارم....
اما ترجیح میدم بیام، جز با بهانه ی دل تنگی هم نیام...
ولی اینقدر دوست داشتنی هستید که حتی گله هم نمیکنید....
به حق که همه فرشته اید و خوب مراعات کردید مرامنامه ی شیطون ترین فرشته ی خدا رو
اینجا خانه ای است پر دوست...
کنج هر دیوارش دوستانم نشسته اند آرام
گل میگوییم و گل میشنویم
هر که وارد خانه ی پر مهر و صفامان میشود دلی پاک و بی ریا دارد
بر درش برگ گلی کوبیده ام
و با قلم سبز بهار نوشته ام....
خانه ی دوستی ما اینجاست، دوست....
و سهراب دیگر نمیپرسد....
"خانه ی دوست کجاست؟"
تشکر میکنم از همتون